Marre Streutker

De lucht breekt boven mijn hoofd open, een klein stuk blauw wordt zichtbaar. Een koele zachte bries strijkt langs mijn gezicht. De regen van gisteren heeft de stadsnatuur opgefrist. De platte daken dragen plasjes vocht, het karige hemelwater dat gevallen is kan de droogte niet verjagen. Een sproeiverbod is afgegeven tot september om het grondwater niet verder te laten zakken. Toen ik deze week een stuk eerder op mijn plek zat, schitterde de zon in de raampartijen van de woontoren…

Lees Meer Lees Meer

Het is een klamme ochtend, schoorstenen worden gespiegeld in het natte oppervlak van de platte daken. De hosta’s hebben het vocht verzameld tot mooie glimmende parels aan de rand van hun bladeren. In sommige van de bladeren zitten gaatjes. Op deze fris beginnende dag, laat ik de koelte mijn lichaam in komen. Een paar diepe ademteugen laten me volledig aankomen op mijn plek. Ik ben dankbaar dat ik hier mag en kan zitten, ondertussen genietend van de alledaagse schoonheid die…

Lees Meer Lees Meer

Het is een koude ochtend, mijn adem is zichtbaar. Boven me een strakblauwe lucht. Een gepasseerd vliegtuig laat een wildgroei litteken achter. De stormachtige wind van gisteren is niet meer. Deze week is de versoepeling van de lockdown ingegaan. Sommige sectoren mogen weer aan het werk. Basisscholen zijn van start, de klassen zijn in tweeën gedeeld. Vandaag is de andere helft van de kinderen aan de beurt om les te krijgen. Ze kunnen weer leren, spelen en vrij contact hebben…

Lees Meer Lees Meer

Ik zie mooie glimmende parels op de hostabladeren liggen als ik naar buiten stap. Er komen bloemenknoppen tussen de groene massa uit. Op de een of andere manier vind ik dat jammer. Ik houd van de maagdelijke geschubde bladeren. De zon verlicht mijn plek, de zitting van de stoel is nat, net als de vlonders. Ik ben later op het dakterras, alles wordt al aangeraakt door de grote gele bol die snel stijgt. Ik leg de schapenvacht op het natte…

Lees Meer Lees Meer

Het heeft een beetje geregend de daken zijn nat, de plekken onder de stoelen op het dakterras zijn droog. Deze bui is bij lange na niet genoeg voor de kurkdroge natuur, maar de aankomende dagen zal regen een hoofdrol spelen. Buurpoes Floortje loopt over de droge randjes van de schuurdakjes. Ze kijkt me voor een moment aan en loopt dan naar beneden onze plaats op om muizen te spotten. Ik neem een slok koffie en geniet van mijn ritueel. Rust…

Lees Meer Lees Meer

Als ik in de keuken sta hoor ik ruzie van vogels op het dak. Door de dakkoepel zie ik een kauw zijn klauwen om de leuning van een stoel slaan. Ik wacht tot de koffiestraal mijn beker vult. Buurpoes Floortje schiet onder de poort door de straat op bij de eerste stap die ik door de deur maak. Ik heb haar gestoord in haar kat-en-muis-spelletje. De muizen kunnen weer opgelucht ademhalen. Onderaan de buitentrap groeien eendagsbloemen, vandaag bloeien de eerste…

Lees Meer Lees Meer

Het voelt zacht en aangenaam, nauwelijks wind. Ik ben dankbaar dat ik op dit plekje kan zitten, met mijn rug tegen de schapenvacht. Ik laat mijn lichaam steeds meer ontspannen bij iedere uitademing en kom aan bij mijn innerlijke dialoog. Het levensritme onder corona is er één van aanvaarden met dat wat kan en is. De lucht is een vaalblauw verwassen laken met hier-en-daar een sleetse plek. Strepen van gepasseerde vliegtuigen houden de lucht als stiknaden aan elkaar. Vanochtend zijn…

Lees Meer Lees Meer

Ik sluit mijn jas nog wat hoger, zodat de wind mijn nek niet kan bereiken. Voeten op de vlonder, mijn billen drukken op de schapenvacht. Ik neem mijn eerste slok koffie, proef de smaak, voel de warmte en slik door. Buurpoes Floortje komt tevoorschijn achter een stoel op het dakterras, alsof het de gewoonste zaak van de wereld is loopt ze langs richting de trap. Vandaar stapt ze op het dakje en loopt verder over de schuurtjes naar huis. De…

Lees Meer Lees Meer

De temperatuur is aangenaam deze ochtend, een relaxt windje stroomt langs mijn gezicht. Op weg naar mijn plek zag ik dat de zon een oranje lamp had aangedaan in het politiebureau. Ik nip van mijn koffie, de rust van buiten ontspant mijn adem en ook mijn lichaam. De schapenvacht heeft een nachtje buiten doorgebracht en is niet klam. Al meer dan een maand heeft het nagenoeg niet geregend, de omgeving is kurkdroog. Er wordt een grofvuilcontainer bezorgd deze ochtend. Het…

Lees Meer Lees Meer

Ik neem een slok koffie en voel de vloeistof door mijn keel gaan. De bittere smaak blijft op de tong. Door de kou zijn mijn schouders hoog opgetrokken. In het vroege grijs zit ik op mijn stoel met schapenvacht, vele lagen aan mijn lijf. Eksters duiken met een rotgang van de rand van de gymzaal om op het laatste moment met een sierlijk hupje te landen op het schoolplein. Ze domineren de omgeving en maken harde krassende geluiden. Het geluid…

Lees Meer Lees Meer