Ik was vandaag met mezelf in gesprek, wel of niet de kou in, maar na kort overleg zit ik hier op het dakterras, schouderklop. Schapenvacht in de stoel, twee jassen aan en capuchon op, twee broeken en met blote voeten in winterlaarzen. Ik was vergeten om sokken mee naar beneden te nemen en een krakende trap nogmaals twee keer betreden, dat wilde ik mijn familie niet aandoen op deze eerste thuisquarantaine zondag. Voldoende slaap is nu heel belangrijk.

Via de buitentrap ben ik in deze stille wereld gekomen. Ik wiebel wat met mijn tenen, de vlonder kraakt onder me. Nee het zijn eigenlijk de rubberen matten waarop de vlonder ligt die knisperen. IJskoude spiegels op de daken van de buren.

Damp komt van de koffie in mijn handen, de eerste slok is al genomen, gevoelloze vingertoppen. De wind komt vandaag in vlagen van rechts en strijkt langs mijn wang. Ik adem in, voel de koele lucht, mijn buik zet uit, even aankomen in mijn lijf.

Ik ben later vandaag, te zien aan de stand van de zon. Ook nu een strakblauwe lucht. Het zonlicht strijkt langs de zijkant van de gymzaal, waardoor je goed het reliëf ziet van de houten schrootjes. Het heeft weken geduurd voordat deze wand af was toen de school werd gebouwd. Latje voor latje zijn ze er door een timmerman opgezet. Een paar keer daarna is hij terug geweest om losgeslagen latjes, weer in de wand te verenigen. Inmiddels heeft de wand een mooi grijs patine, alleen jammer de ze er een aantal jaren later foeilelijke belettering op hebben aangebracht. Links van me wandelt over de muur, de schaduw van een schoorsteenpijp met de zon mee.

De grote boom achter ons huis was er niet toen de school werd gebouwd. Er stond toen een mooie klimboom. Het was de bedoeling om deze boom tijdelijk te verhuizen en na de voltooiing van de school weer terug te plaatsen. Helaas brak de boom af bij zijn wortels, toen ze langzaam omhoog werd gehesen door een hoogwerker. Onze huidige boom komt uit het rijtje bomen dat voor de oude school stond. Ook nu weten de kinderen haar takken te bereiken. De schoorsteen-kauw stopt wat nestafval in de oksel van één van haar takken, om daarna de snavel langs de tak schoon te maken. Drie koolmezen zitten aan de andere kant bovenin. Een paar dagen geleden zat er een winterkoninkje op keihard volume te oreren, even later werd hetzelfde verhaal verteld in een andere boom.

De klimop begint langzaam zijn lentekleed te krijgen, dit jaar is een helder groen in de mode. Het zal niet lang meer duren voordat een eerste snoeibeurt nodig is. In zijn kern zit een muurtje verstopt.

Een windvlaag komt om de hoek van het huis en beweegt de bamboe, deze staat op dit moment onbeschermd en vol in de wind. Door de afgelopen storm is het wilgentenenscherm er afgewaaid en ligt nu plat op het dakterras. De vele kleding kan niet verhinderen dat de koude wind mijn lichaam bereikt. Koude billen en benen.

In de strook ooievaarsbek (citroengeranium ) op de plaats zit een enkele bloem. De rest wacht nog even, om later een mooie roze zee te worden. Ooit heb ik deze plant van mijn vader gekregen in een pot. Dat kan ik me nu bijna niet meer voorstellen gezien de vermeerdering. Het is alweer achttien jaar geleden dat ik zijn allerlaatste blik heb gevangen. Hij was een ochtendmens net als ik, die altijd zingend opstond. Mijn dochter heeft dezelfde gewoonte.

In de boomtoppen van elke boom in het parkje achter het huizenblok zit een vogel. Een paar jaar geleden zochten de kinderen uit onze straat daar paaseieren, verstopt door een aantal ouders. Op het eind werden de eieren gelijk verdeeld over iedereen. Een voorbije traditie, kinderen groeien groter en worden pubers. Dit jaar zal Pasen anders verlopen!

De tamme duiven hebben vandaag een andere choreografie, ze vliegen niet hun perfecte rondjes. Meer een moderne dans, windgestuurd, uitwaaierend over een veel groter gebied. Opstijgen, dan weer vallen, een opgewonden vleugelslag. Ze hebben moeite om bij elkaar te blijven.

Er komt een hond tevoorschijn om de hoek van het huis verderop. Even later volgt een man die vastzit aan de lijn. Twee hardlopers rennen over de verlaten straat, de auto’s blijven op hun plek in de parkeerhavens. Ik zal straks weer mijn yogamat uitrollen.

Vliegtuigen trekken korte strepen, het geluid valt op de grond. Het ronken van de motoren bereikt mijn oren duidelijk sneller dan de afgelopen dagen. In het avondnieuws werd verteld dat de mondkapjes waren aangekomen.