Ochtendritueel XXVIII

Ochtendritueel XXVIII

Het heeft een beetje geregend de daken zijn nat, de plekken onder de stoelen op het dakterras zijn droog. Deze bui is bij lange na niet genoeg voor de kurkdroge natuur, maar de aankomende dagen zal regen een hoofdrol spelen. Buurpoes Floortje loopt over de droge randjes van de schuurdakjes. Ze kijkt me voor een moment aan en loopt dan naar beneden onze plaats op om muizen te spotten.

Ik neem een slok koffie en geniet van mijn ritueel. Rust komt over me en samen met de adem onderzoek ik mijn schouders. Er zit spanning, op een uitademing laat ik zachtheid toe. Gisteren volgde ik een yogales via het scherm. Op een gegeven moment was het advies om rustig uit de houding te komen, er volgde een lange stilte. Het duurde een tijdje voor ik doorhad dat de les op driekwart afgekapt was, meer opname was er niet.

Twee dagen geleden zag ik dat de gierzwaluw er is. Hoog in de lucht vingen ze insecten, zo af en toe een schrille schreeuw als communicatie. De dag dat de koning zijn verjaardag vierde. Dit jaar was het dringende advies om de festiviteit in en om het huis te vieren, w(k)oningsdag. Rond lunchtijd is dochterlief gaan picknicken met een vriendin in een parkje in de buurt. Met een beetje hulp van mij heeft ze alles klaargemaakt. Ik ben naar het landje van mijn vriendin gefietst. Daar hebben we met verse muntthee en zelfgemaakt lekkers bijgekletst en naar de opkomende groenten gekeken. Ik heb de meegekregen sla de volgende dag in een wrap met smaak opgegeten.

Pootjes trippelen over de stoep, het baasje zegt ‘nee’. Geen nieuwe geurlaag op het hoekje van de heg net naast onze poort door deze hond. Maar de penetrante lucht bij het passeren geeft aan dat er veelvuldig gesproeid wordt op deze plek.

Twee onzichtbare merels zingen een duet over een grote afstand. Mussen nemen op het dankrandje hun agenda voor vandaag door. Koolmeesjes kwetteren en springen door de bomen. Een schoorsteen-kauw poetst de veren zijn poten stevig om de pijp heen geklemd.

Het verkeer dat over de ringbaan rijdt is goed hoorbaar, de wind brengt het naar mijn oren en ook de trein lijkt over de plaats te rollen. Het schrapen van een ketting in zijn kast gaat door de straat. Korte tikjes van poten die landen op de rand van de gymzaal. Een duif corrigeert zijn landing door de staartveren omhoog te gooien.

Naast me op het dak van de buurvrouw hipt een merel en glijdt dan uit over het natte oppervlak. Vrouw merel zit met een dikke worm in haar bek op de dakrand. Koolmeesjes plukken lekkers uit de sneeuwende witte regen. Een kauw poetst zijn snavel aan een tak in de boom achter ons huis.

Hoe gaat de anderhalvemetersamenleving na de intelligente lockdown eruit zien? Er wordt al druk over nagedacht en creatieve oplossingen getoond. Voor nu is de datum verlengd met een maand en is er voor de kinderen wat speelruimte.

Pijpen ronken en walmen om de huizen aangenaam te maken. De donkergrijze wolkenmassa trekt langzaam naar het oosten. De bladeren aan de takken fluisteren hun verhaal op het ritme van de wind. De zon speelt niet buiten met de schaduwen.

Reacties zijn gesloten.