De temperatuur is gekelderd. Zat ik afgelopen dagen zonder jas met alleen een meditatiedeken om me heen geslagen in mijn stoel met schapenvacht, nu is een schil tegen de kou nodig. Ik laat op een uitademing mijn schouders zachter worden en voel wat er speelt in mijn buik. Even wennen aan de koelte. De auto voor het huis dat te koop staat wordt volgeladen, ze zijn al vroeg actief. Ik kan de verstoring in mijn ritueel niet makkelijk buitensluiten, mijn…
Ik adem kleine wolkjes de stilte in. De schapenvacht houdt de warmte in mijn rug. Mijn schouders dalen bij iedere uitademing. Een vliegtuig hangt een slinger, van de woontoren naar de zon. Op meerdere plekken in de lucht zie ik glimmend verkeer. Net als een week geleden veel activiteit in het strakblauw. Meerdere honden strekken hun poten, ontlasten zich en markeren daar waar nodig. De baas met klompen groet de baas met de felgele riem. Ik zie de tak in…
Ik laat mijn adem tot in mijn buik komen en onderzoek wat mijn lichaam me vandaag te vertellen heeft. Op weg naar boven merkte ik de spierpijn in mijn benen op. Gisteren heb ik pittige yogaoefeningen gedaan buiten op de plaats, het lijf flink laten werken. Nu zit ik weer in de relatieve stilte op deze vrijdagochtend, mijn rug rustend tegen de schapenvacht. Het is net wat koeler dan de vorige dag, mijn adem is zichtbaar. De wind komt van…
Daar zit ik, zoals al heel wat ochtenden, op het dakterras in mijn stoel met schapenvacht. Het weer is zacht, het waait een beetje en de wind strijkt mijn haren in mijn gezicht. Ik sluit voor een moment mijn ogen en voel. Ik merk aan mijn lichaam dat ik minder beweging krijg. Voorheen trapte ik op mijn transportfiets overal naartoe, nu gebeurt dat veel minder en mis je die activiteit. De warmte van een grijze sjaal ligt om het stadspark…
Als ik de deur open zie ik drie roze kettingen met zilveren sieraden eraan in de lucht liggen op een wolkenbedje. Vanuit het oosten trekt de deken richting westen en langzaam wordt het blauw toegedekt. Ik was vergeten om de schapenvacht binnen te brengen gisteren. Het vel ligt nog in de stoel en is helemaal niet klam. Ik ga bewust rechtop zitten, voeten geplaatst en adem diep in-en-uit. Langzaam tast ik mijn lichaam af met mijn aandacht. Ze hebben vannacht…
Voeten staan op de vlonder, billen rusten op de schapenvacht in de stoel. Ik adem geen wolkjes, de temperatuur op dit vroege tijdstip is heerlijk. Mijn neus vangt de frisse ochtendgeuren. Een paar diepe ademteugen laten me aankomen op deze plek en in mijn lichaam. Afgelopen nacht was rommelig, maar toch ben ik uitgerust, mijn lijf voelt ontspannen. Op een uitademing kunnen de schouders nog net wat verder zakken en verzachten. Het heeft eerder geregend, er ligt een klein laagje…
Roze gloed aan de einder groet me vanochtend. Ik probeer weer het tijdstip op te pakken van voor de zomertijd. Op dit moment is het dan nog niet helemaal licht. De ruis van verkeer is volop aanwezig op deze maandagochtend. Het onrustige optrekken van motoren stijgt erboven uit. In de wijk rijden ook de nodige auto’s, op weg naar werk buiten de deur. De temperatuur is lekker, er staat een heel zacht briesje, net voelbaar op mijn gezicht en kruipt…
Er komt een routine in het thuisleven, met de nodige ruimte en aandacht voor elkaar. Door het mooie lenteweer komt er extra oppervlak bij, plaats en dakterras. Nog steeds het advies om er niet massaal op uit te trekken, wat wel erg aanlokkelijk is. In eigen buurt blijven voor de nodige beweging, is daarin de raad. Voor de lazy sunday heb ik vanochtend een vruchtenbrood en een appeltaart gebakken. Alletwee zonder recept en gewoon op gevoel. Ooit heb ik recepten…
Het ochtendritueel doet me goed en al bij het wakker worden verheug ik me hierop, maar voordat het zover is maak ik eerst de havermout klaar en geef ik de ratjes hun bordje. Ik doe een aantal yogaoefeningen, lees wat en dan kleed ik me, om te zitten op het dakterras in mijn stoel met schapenvacht. Mijn buik is onrustig, het inwendige geluid gromt naar me. Ik adem een aantal keer wat krachtiger in-en-uit en luister naar het rommelen van…
De bamboe staat roerloos op het hoekje van het dakterras, rook walmt omhoog uit de schoorstenen. Mijn hoofd hoeft niet te schuilen in de capuchon van mijn jas. Voor me zie ik de sporen van mijn schoenen op de vlonder getekend. Mijn rug rust tegen de schapenvachtleuning, ik zit op mijn vaste plek en adem de frisse lucht in. Langs de randen van het luchtruim drijven wolken, boven mijn hoofd is het strakblauw. De zon laat de wolken in het…