Het is vroeg, in de opening tussen de huizenblokken zie ik de zonsopkomst. Ik sta omgedraaid op de trap en kijk naar de paar roze wolken aan de einder, met erachter een gele gloed. Ik loop de trap verder op en stap in de stille koude wereld. Afgelopen nacht heeft het een aantal graden gevroren. Ik leg de schapenvacht neer, nestel me in de stoel en pak mijn koffie op. De lagen kleding zullen de kou op afstand houden. Het…
De vlonder is glad. Voorzichtig schuifel ik naar de stoel, leg mijn schapenvacht erin en neem plaats. Mijn mond en koffie stomen. Ik geniet van de stille ochtend en zet mezelf positief in de grondverf. Op de platte daken om me heen staat ijs, veel schoorstenen roken. Het is kouder dan de afgelopen dagen. Het mos op het garagedak is bevroren en heeft een grijze kleur. Buurpoes Floortje loopt over het oppervlak, steeds haar pootjes hoog optrekkend. Het alarm in…
De terrasstoelen liggen als dode dieren op de vlonder. Gisteren heb ik ze omgedraaid vanwege de storm en nu staan ze nog niet terug op hun pootjes. Ik draai de rieten stoel om en leg de schapenvacht erin, wikkel de meditatiedeken om mijn benen, ga zitten en pak de koffie op. Ik ben een uurtje later, maar toch ook niet. Dit weekend is er een uur uit de achtenveertig uur gekaapt. De zomertijd heeft de belofte aan mooie warme dagen…
Door de overdrijvende wolken lijkt het alsof ik op een schip zit op deze zondagochtend, koers noord-noordoost. Er vliegt een meeuw vooruit. De wind loeit en giert, mijn oren gloeien, wangen zijn ijskoud. Haren bevrijden zich uit de klem en slaan in mijn gezicht. Ik zet mijn voeten schrap op de vlonder, dein mee en drink mijn koffie uit een andere beker. De storm blaast een zitplaats om. Ik schuif met mijn stoel over het dek met de gang van…
Het is donker, op het scheiden van de nacht zingt een merel zijn volledige repertoire in de boom achter het huis. Boven de buitentrap zijn de lichtpunten van de steelpan te zien. Ieder seizoen spot ik de grote beer op een andere plek aan de hemel. Ik ga naar binnen voor yoga en lezen. Het is het tweede weekend van de intelligente lockdown. Er is een afname van de stijging van het coronavirus. De curves buigen voorzichtig. Ik heb mijn…
De frambozenbladeren hangen er slap bij, onder de regenton vul ik de gieter met hemelwater. De klaterende straal is te luid voor deze vroege ochtend. Snel draai ik het kraantje dicht om de slapende huizen niet te storen. Het heeft al dagen niet geregend. Ik installeer me in de rieten stoel, schapenvacht in mijn rug. Ontsnapte haren kriebelen langs mijn wang, de wind komt van rechts. Ik zet het kopje aan mijn lippen en neem een slok van de zwarte…
Ik ben van stoel gewisseld, nog wel dezelfde spot. De schapenvacht ligt nu in de rieten fauteuil mijn billen drukken op de zitting, beide voeten op de grond. Voeten komen makkelijker bij de vlonder, de muur is achter me. Dik aangekleed, ik hoor het geluid van mijn draaiende hoofd in de capuchon. Het hoofddeksel beperkt enigszins mijn blikveld. Onderweg op de trap werd ik gevangen door een spinnenweb, sorry spin. Ik ben net nog een keer naar binnen geweest, was…
Daar zit ik, dik aangekleed op het dakterras zittend in een stoel met schapenvacht, mijn hoofd is onbedekt. Mijn haar houdt mijn nek warm, maar bedekt niet de oren. Ik voel niet meteen hoe de wind staat, beide oren voelen koud. Warme handen door de koffie. Een strakblauwe lucht glimlacht me tegemoet. Via mijn adem luister ik naar wat mijn lichaam zegt. Nieuwsgierig scan ik mijn omgeving, benieuwd naar de belevenissen van vandaag. Links is het dak al door de…
Schapenvacht in mijn rug, dik aangekleed zit ik op het dakterras. Ik ben met krakende voeten aangekomen. Mijn blik is eerst ver weg. Ik adem een paar keer diep in, de lichte vrieskou bereikt mijn longen, mijn gezicht. Vandaag praktisch geen wind. Ik proef de smaak van koffie op de tong. Tegelijk met mij zijn man en dochter uit het huis vertrokken. Ze maken een korte ochtendwandeling in de omgeving. Een frisse neus halen mag. De stoelen op het dakterras…
Vandaag is de dag dat mijn man en ik weer even oud zijn. Om half zes stond ik op mijn blote voeten in de vloerverwarmde keuken. Ik ga lekkers bakken, maar eerst neem ik een glas lauw water met het sap van een halve citroen, de drank oogt troebel. De bovenverdieping is nog in diepe rust. Buiten zie ik de eerste tekenen van licht aan de rand van de hemel. Door de lichtkoepel in het dak is het steelpannetje zichtbaar….