Daar zit ik, zoals al heel wat ochtenden, op het dakterras in mijn stoel met schapenvacht. Het weer is zacht, het waait een beetje en de wind strijkt mijn haren in mijn gezicht. Ik sluit voor een moment mijn ogen en voel.

Ik merk aan mijn lichaam dat ik minder beweging krijg. Voorheen trapte ik op mijn transportfiets overal naartoe, nu gebeurt dat veel minder en mis je die activiteit.

De warmte van een grijze sjaal ligt om het stadspark en de woontoren, het firmament is verder onbewolkt. Een vliegtuig trekt een lange witte streep naar het oosten. De lijn lost maar langzaam op.

Een vrachtwagen rijdt achterwaarts de straat in, een pieptoon klinkt. Veel treinen ratelen ritmisch over de spoorbrug, met kleine pauzes ertussen. Er zaagt een motor door alle geluiden, al snel komt het zingen van de vogels weer bovendrijven. Een duif duikt van het dak en landt op een houten speeltoestel op het schoolplein.

Meer en meer elementen gaan glimmen als ze worden aangeraakt door de zon. Het politiebureau wordt ook deze ochtend weer optimaal uitgelicht, het wit kaatst terug. In de vroege ochtend lijkt het gebouw wit, maar eigenlijk is het lichtgrijs, zoals later op de dag is te zien. Ik zie dat de grijze sjaal hoger wordt opgetrokken om de woontoren. Niet lang meer kan de zon buitenspelen met de schaduwen.

Een hardloper laat zijn hond uit over de straat, het dier huppelt met hem mee. Een leerkracht komt aanlopen en verdwijnt in de school, even later komt de conciërge. Het alarm is er al af. Buurpoes Floortje loopt over de platte daken richting haar huis en zoekt het gezelschap van haar mensenfamilie op.

Vandaag wordt een kennis van ons begraven. Zij is één van de doden, die elke dag als cijfer op het nieuws wordt vermeld. Op bepaalde plekken waar de rouwstoet langs zal komen, zullen mensen langs de kant staan met een enkele bloem in de hand. De bloem wordt als herinnering in eigen huis gezet. De uitvaart is in een zeer kleine besloten kring. Op haar facebook-site is een foto van een vlinder geplaatst. Een wegvliegende vlinder wordt beschouwd als een bevrijdend symbool, de onsterfelijke ziel die vrijkomt. Bij de ceremonie in de kerk ter ere van mijn vader, vloog uit het rouwboeket een vlinder.

Mijn omgeving wordt groener. De boom achter het huis heeft gisteren het sein gekregen het is zover. Door het extreem warme weer zijn de knoppen opengebroken en zitten er beginnende frisgroene blaadjes aan.

Het wolkendek trekt langzaam de blauwe lucht dicht, de zon buitensluitend. Een vliegtuig schildert een streep richting het westen.