Ochtendritueel XX

Ochtendritueel XX

Ik laat mijn adem tot in mijn buik komen en onderzoek wat mijn lichaam me vandaag te vertellen heeft. Op weg naar boven merkte ik de spierpijn in mijn benen op. Gisteren heb ik pittige yogaoefeningen gedaan buiten op de plaats, het lijf flink laten werken. Nu zit ik weer in de relatieve stilte op deze vrijdagochtend, mijn rug rustend tegen de schapenvacht.

Het is net wat koeler dan de vorige dag, mijn adem is zichtbaar. De wind komt van rechts en koelt mijn nek, vandaag zijn de haren omhoog. Door het warme weer van de vorige avond, staan er veel slaapkamerramen open om de frisse lucht binnen te laten. De lucht is helder, met hier daar wat flarden bewolking. De zon kleurt het oosten lichter.

Een grote zwarte hond tilt zijn poot op bij de groene grofvuil-container voor het huis met de blauwe jas en sproeit zijn geur op een eerdere markering.

Er glijden lichten over de geparkeerde auto’s en de ramen in de straat, even later zie ik de auto rijden en de hoek omslaan. Een vliegtuig snijdt een schoorsteenpijp aan, een ander wordt opgeslokt door een wolk. Over de weg gaat het schrapen van een ketting in zijn kast.

De schoorsteen-kauwen verdedigen hun fort, er wordt flink gevochten. De verliezers krijgen nog een snauw na. Iets later landt er één op de leuning van een stoel op ons terras en begint zijn snavel te slijpen.

Koolmeesjes zijn druk en enthousiast over de nieuwe blaadjes aan de boom achter ons huis. De vondst wordt over en weer besproken, het kwetteren klinkt van alle kanten. Het klapwieken van de duiven is goed te horen, ze krijgen toch maar mooi dat zware lijf de lucht in. Ze strijken op verschillende uitkijkpunten neer, geen avances dit keer.

Tussen de kruiden in de dakmoestuin is een kauw de grond aan het omwoelen op zoek naar slakken, maar vindt er geen. Hij poetst zijn snavel even later aan het houten speeltoestel. Echtpaar merel hipt over de plaats, regen nabootsend om de pieren omhoog te lokken. Ze staan regelmatig stil om te horen of er één naar de oppervlakte kruipt, kopje scheef naar de grond gericht.

Verderop staat een bosrank in bloei, die van de buurvrouw is nog niet zover. De magnolia-bloemen zijn op hun retour en sommige vodjes liggen op de grond.

De conciërge is vandaag op de fiets en verdwijnt achter de school. Hij komt er niet achter tevoorschijn, waarschijnlijk heeft hij zich door een andere deur toegang verschaft in de school.

De kerkklokken spelen een nieuwe melodie net voor het slaan van het hele uur. Klompen laten een langzaam ritme horen, de baas is nog niet uitgeslapen, maar de honden moeten hun poten strekken. Het nieuwe geurspoor bij de container wordt onderzocht en van een nieuw laagje voorzien.

3 gedachten over “Ochtendritueel XX

Reacties zijn gesloten.

Reacties zijn gesloten.