Het ochtendritueel doet me goed en al bij het wakker worden verheug ik me hierop, maar voordat het zover is maak ik eerst de havermout klaar en geef ik de ratjes hun bordje. Ik doe een aantal yogaoefeningen, lees wat en dan kleed ik me, om te zitten op het dakterras in mijn stoel met schapenvacht.

Mijn buik is onrustig, het inwendige geluid gromt naar me. Ik adem een aantal keer wat krachtiger in-en-uit en luister naar het rommelen van mijn darmen. Ik voel de rust van het buiten zijn over me neerdalen.

Twee kauwen zitten roerloos in de boom achter het huis nog niet begonnen aan het ritme van vandaag. Ik kijk een tijdje naar ze, dan zie ik dat hun kopjes draaien. Ze nemen net als ik de nu nog stille omgeving waar. Eén van de twee vliegt op richting de schoorsteen en verdwijnt door de schacht.

Een compact wolkendek boven me, zorgt ervoor dat het niet zo koud is als de afgelopen dagen. Er ligt een grauwe sluier over de wijk, de enige toetsen kleur komen van de auto’s in de parkeerhavens en de lichten in de woontoren. Door de zonloze omgeving zijn de gekleurde lichtpunten in de hoge flat goed te zien. Zo nu en dan dimt er eentje. Een lichtplan zorgt ervoor dat de lampen wisselend uitgaan. Tijdens warme zomerdagen spelen we regelmatig vier-op-een-rij met de lampen in de woontoren, als ze één voor één aanspringen, zittend op ons dakterras. Net heeft de conciërge zijn felblauwe auto voor de school neergezet en is nu aan het rommelen in het schuurtje. Ik merk dat mijn blik wordt getrokken naar de voorbij trekkende wolkenmassa.

Hoog in de dampkring, net onder de wolken, zweeft een vogel zonder vleugelslag voorbij. De luchtstroom draagt het dier over een grote afstand. De tamme duiven draaien hun dagelijkse rondjes. Het zijn er minder dan anders. Iets later wordt duidelijk waarom, ze hebben zich over twee groepjes verdeeld. De spreeuwen vertrekken uit het parkje de dag in. De zwerm wolkt uit mijn beeld, steeds van vorm veranderend.

Buurpoes Floortje springt op het muurtje dat grenst aan haar tuin en huppelt enthousiast over de schuurtjes, dan verdwijnt ze even uit het zicht om vervolgens met haar kopje over de rand van het garagedak te turen. Ze kijkt naar me en loopt dan naar de buitentrap, controleert of er nog iets beweegt onder de heg en schuift op haar buik onder de poort door richting straat. Ze loopt onder de auto’s door op zoek naar avontuur. Er landt een roodborstje op het garagedak.

Een motor loeit hard en breekt door alle geluiden heen. Al snel is het rumoer zachter. Het palet van vogelgeluiden komt weer omhoog. De schrille klanken van koolmeesjes, het krassen van kauwen, het koeren van duiven en de solo van een merel.

De wolken beginnen wat dunner te worden, er ontstaan kleine openingen waar blauw doorheen piept. Erachter speelt de zon en kleurt sommige grijze wolkenrandjes wit. Het begint langzaam op te klaren.