De temperatuur is gekelderd. Zat ik afgelopen dagen zonder jas met alleen een meditatiedeken om me heen geslagen in mijn stoel met schapenvacht, nu is een schil tegen de kou nodig. Ik laat op een uitademing mijn schouders zachter worden en voel wat er speelt in mijn buik. Even wennen aan de koelte.

De auto voor het huis dat te koop staat wordt volgeladen, ze zijn al vroeg actief. Ik kan de verstoring in mijn ritueel niet makkelijk buitensluiten, mijn aandacht wordt er naartoe gezogen. De wagen vult zich beetje bij beetje. Het voertuig wordt gesloten en het echtpaar verdwijnt naar binnen. Wat later rijden er twee verhuiswagens de straat in en stoppen. De verhuizing gaat vandaag plaatsvinden.

Er staat een straffe wind in de grijze ochtendwereld, mijn neus is koud. De rest van mijn hoofd houdt zich schuil, oren bedekt. Geen open blauwe lucht vandaag, maar grijze wolken met roze randjes en hier en daar een toefje blauw. De zon is buitengesloten.

Het busje met de blauwe letters komt de straat in en stopt voor de groene poort. De doorgang in de muur blijft gesloten, na een aantal minuten rolt de deur omhoog en het vervoermiddel rijdt naar binnen. De conciërge komt aanrijden en parkeert zijn blauwe auto achterwaarts in een parkeerhaven. Op het schoolplein verzamelt hij wat stokken en legt ze aan de kant. Dan verdwijnt hij door de hoofdingang de school in. Kinderen worden afgegeven achter de school, de ouders fietsen weg op weg naar werk.

De clematis die met zijn voeten in de grond aan de rand van het schoolplein staat klimt over het dakje van de schuur erachter. De eerste bloemen piepen over de rand. Buurpoes Floortje loopt er langs op weg naar huis.

Drie duiven plukken aan de jonge blaadjes boven in de plataan en schommelen rustig heen en weer. De boom staat halverwege het schoolplein en zorgt in de warme weer maanden voor de nodige schaduw voor de spelende kinderen. Hoe lang nog voordat het geluid van kinderstemmen klinkt in de pauzes.

De klompenbaas loopt met zijn honden keurig aan zijn zijde over de stoep. Voor de open poort stopt het drietal, waarna één van de honden zich ontlast op de straat. De drol wordt gevangen in plastic en in de poepcontainer gedeponeerd.

Een kerkklok slaat het hele uur, sirenes klinken. Deze ochtend vertrekken er aardig wat auto’s.

De rook uit onze pijp raakt de witte regen aan, dan waaiert zijn pluim een andere kant op. De bloemtrossen laten op zich wachten. Elke dag weer denk ik nu zullen ze toch wel opengaan, maar de slingerplant bouwt de spanning op.

Koolmeesjes spelen verstoppertje in de boom achter het huis. Tussen het jonge groen zijn ze maar moeilijk te spotten. Ze verklappen hun aanwezigheid als ze een andere plek zoeken. De varen ontrolt, de druif krijgt blad. Het merelechtpaar plukt aan de druif en woelt door de aarde van de varen op onze plaats.

Vijf keer hebben we tijdens de paasdagen dezelfde eieren verstopt op ons grondgebied. Iedere keer waren het er minder, we moesten natuurlijk ook proeven. Met zijn drietjes hebben we genoten en ook van het lekkere paasontbijt op de eerste zondag na de volle maan in de lente. Het vieren van een nieuw begin. Het zou mooi zijn als de intellectuele lockdown bewustwording gaat brengen naar moeder aarde toe en bezinning dat de ingeslagen weg niet meer de juiste is. Maar aan welke stenen moeten we ons nog stoten.

Mijn omgeving wordt steeds groener. De bomen trekken hun groene jas aan, nu nog frisgroen. Binnenkort zitten we op het dakterras meer beschut door het bladerdak van de boom achter ons huis. De artistieke regie van de lente laat de natuur mooier en mooier worden.